تأثیر قرآن در اندیشه امام علی (ع)

 گزارشى از تأثیر شگرف قرآن نسبت به سایر منابع معرفتى، بر اندیشه امام على(ع) است. نویسنده پس از شمارش منابع معرفتى امام از قرآن به عنوان مهم‌ترین منبع یاد مى‌کند و سپس از گونه‌هاى تأثیر قرآن سخن گفته و آن را به دو قسم مستقیم و غیرمستقیم تقسیم مى‌کند و گونه دوم را در دو محور دسته‌بندى مى‌کند: 1. ایجاد دیدگاه‌هاى کلى 2. تبیین معارف و مفاهیم. از محور نخست به عناوینى چون: بینش ارزشگذارى، نگاه آینه‌اى به هستى، نگاه تسلیم‌گونه به خداوند، نگاه ابزارى به دنیا، نگاه عبرت‌آموز به تاریخ، نگاه هدفمند به انسان و آزمون‌نگرى به زندگى، اشاره مى‌کند و ریشه‌هاى قرآنى آن را بیان مى‌نماید. در محور دوم به سه گونه تأثیر اشاره مى‌کند: 1. تعریف و توضیح موضوعات و مفاهیم دینى، 2. توصیف تحلیلى از موضوعات دینى و 3. استدلال براى اثبات حقایق دینى. و در پایان به این نتیجه مى‌رسد که امام على(ع) تحت تأثیر آموزه‌هاى قرآن کریم به نوآورى‌هایى در ساحت تفکر دینى دست زده است که مدتها طول کشید تا فیلسوفان و اندیشمندان معناى سخنان و تفکر امام را دریافتند.